Hoe sterker mensen in hun kindertijd zijn blootgesteld aan lood, des te groter is de kans op een verminderde geestelijke gezondheid. Dat is de conclusie van een onderzoek onder honderden personen die in 1972/1973 waren geboren in de tweede stad van Nieuw-Zeeland, Dunedin.
Bekend is dat in de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw de loodconcentraties in Nieuw-Zeeland boven de internationale norm lagen, wat voornamelijk te wijten was aan de uitstoot door gemotoriseerd verkeer. De loodniveaus in Dunedin (ongeveer 113.000 inwoners) waren daardoor vergelijkbaar met die in grote steden.
Lood behoort tot de zware metalen die via een omweg ook in de voeding terecht kunnen komen, zoals via vis uit vervuilde wateren, opname door planten uit verontreinigde grond of voeding voor dieren die voor menselijke consumptie worden gehouden. Lood is zeer giftig, vooral voor jonge kinderen. Er bestaat geen veilige concentratie in het bloed en de gevolgen zijn onomkeerbaar. Alleen al in 2016 was blootstelling aan lood wereldwijd verantwoordelijk voor naar schatting 540.000 doden.
Het representatieve geboortecohort bestond uit 579 personen. Zij waren op elfjarige leeftijd getest op loodniveaus en werden gevolgd tot aan de leeftijd van 38 jaar. Zo kon een verband worden gelegd met mentale en gedragskenmerken op de langere termijn. Uit de resultaten bleek dat het loodniveau in het bloed geassocieerd was met lagere IQ-scores zoals die bijna drie decennia later werden gemeten. Dat gold met name voor twee aspecten van het IQ, het perceptueel redeneren en het werkgeheugen. Opvallend was daarnaast het negatieve verband met sociaaleconomische status: een neerwaartse sociale mobiliteit volgend op de blootstelling aan lood.
Referentie:
Reuben A, Schaefer JD, Moffitt TE, Broadbent J, Harrington H, Houts RM, Ramrakha S, Poulton R, Caspi A. Association of Childhood Lead Exposure With Adult Personality Traits and Lifelong Mental Health. JAMA Psychiatry. 2019 Jan 23.