Aanbevelingen voor gebruik in klinische studies en de praktijk
In humaan klinisch onderzoek wordt steeds vaker gebruikgemaakt van de omega 3-index om de effectiviteit van een interventie te meten. Niet altijd wordt echter een methode (test) gebruikt die gestandaardiseerd is, met zeer wisselende resultaten tot gevolg. Dit kan een verklaring geven voor het feit dat resultaten de (grote) klinische studies met EPA/DHA onderling vaak tegenstrijdigheden vertonen. De auteurs van een recent reviewartikel, waaronder prof. Von Schacky en prof. Muskiet, pleiten voor het gebruik van een gestandaardiseerde omega 3-indextest in klinisch onderzoek en de (geneeskundige) praktijk.
De HS-Omega-3 Index Test is een gestandaardiseerde test waarbij EPA en DHA in de celmembraan van erytrocyten wordt gemeten als percentage van totaal 26 verschillende vetzuren. Het gebruik van deze test is wijdverbreid, wordt onderbouwd met meer dan 350 internationale publicaties en geeft consistente resultaten. Ook de uitgangswaarde van de omega 3-index evenals de gebruikte dosering van de omega 3-vetzuren EPA en DHA zijn medebepalend voor de uitkomsten. Bij mensen met een lage omega 3-index (<5%) bij aanvang is uiteraard de meeste ruimte voor verbetering met EPA/DHA-suppletie. Zo was er in studies waarin de deelnemers een lage omega 3-index hadden en studies waarin hoge doseringen EPA/DHA werden gebruikt, meer kans op positieve resultaten van suppletie. Daarentegen had een studie waarin de uitgangswaarde van de omega 3-index al vrij hoog was, positieve noch negatieve resultaten.
Het is van belang de omega 3-index voorafgaand aan suppletie met EPA/DHA te bepalen, zowel in studieverband als bij individuele behandeling. Suppletie met EPA/DHA geschiedt idealiter op basis van de omega 3-status, waarna de omega 3-index na 3-4 maanden weer gemeten wordt om de dosering eventueel aan te passen. Het niet gebruiken van een gestandaardiseerde omega 3-indextest als maat voor de omega 3-status in klinische studies met EPA/DHA zal ten minste voor een deel kunnen verklaren waarom resultaten niet eenduidig zijn.
Referentie
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/36795219/
Bron: Orthokennis