Inname van het prebioticum inuline gedurende drie maanden leidt tot een significante afname van ontstekingsmarkers in de feces van zwaarlijvige mensen, zo blijkt uit een recente studie die gepubliceerd werd in het European Journal of Nutrition.
In deze studie hebben de onderzoekers gekeken welke invloed inname van inuline versus placebo bij obese patiënten heeft op darmmetabolieten zoals korteketenvetzuren en markers voor darmintegriteit en inflammatie. Inuline of fructanen zijn fermenteerbare vezels die van nature voorkomen in ui, banaan, artisjokken, knoflook, asperge, schorseneer, prei, ui, arrowroot, zoete aardappel en vooral in aardpeer en cichoreiwortel.
De onderzoekers onderzochten poepmonsters van obese patiënten op de samenstelling van de microbiota (16S-rRNA-sequencing), lange- en korteketenvetzuren, galzuren, zonuline en calprotectine. Deelnemers kregen ofwel 16 g inuline (n = 12) ofwel maltodextrine (placebo n = 12), gekoppeld aan een voedingsadvies met ofwel inulinerijke of inulinearme groenten gedurende drie maanden naast caloriebeperking.
Beide interventies hadden verlaging van de energie- en eiwitinname tot gevolg. In de verumgroep stegen de bifidobacteriën substantieel. Interessant was dat het calprotectine-niveau in de feces van deze groep lager was dan in de placebogroep. Calprotectine is een marker voor darmontsteking. De prebiotica hadden geen significante invloed op de korteketenvetzuren, maar verhoogden wel geconjugeerd linolzuur (cis-9,trans-11-CLA), dat immuunmodulerende eigenschappen heeft. Dit correleerde met de expansie van de bifidobacteriën.
De onderzoekers concluderen dat inname van 16 gram inuline per dag de kans op darmontsteking bij obese mensen verlaagt. Dit effect kan interessant zijn voor patiënten met comorbiditeiten zoals diverticulose.
Referentie:
Neyrinck, A. M., Rodriguez, J., Zhang, Z., et al. Prebiotic dietary fibre intervention improves fecal markers related to inflammation in obese patients: results from the Food4Gut randomized placebo-controlled trial. European journal of nutrition, 2021, 1-12.
Bron: https://www.voedingsgeneeskunde.nl/node/5386