
Amerikaanse onderzoekers hebben bewijs gevonden dat vitamine B6 goed is voor de botten van vrouwen met diabetes. De focus van hun onderzoek lag daarbij op de vorming van AGE's, die door vitamine B6-suppletie geremd zou worden. Het valt op dat diabetes de botten op een andere manier doet verzwakken dan de menopauze.
Zowel tijdens de menopauze als bij diabetes neemt het risico op botbreuken toe. Bij diabetes daalt de botdichtheid echter niet, schijnbaar vanwege een vertraagd botmetabolisme. De hypothese van de onderzoekers is dat advanced glycation endproducts (AGE's) zich mengen met het botmetabolisme en de opbouw van een stevige botmatrix verhinderen.
AGE's ontstaan onder invloed van glucose, fructose en hun metabolieten. Die kunnen reageren met proteïnen, waardoor die beschadigd geraken en waardoor belastende stoffen gevormd worden (AGE's). Vitamine B6 heeft de eigenschap om de vorming van AGE's tegen te gaan.
De vitamine B6-therapie bestond uit 200 mg pyridoxamine per dag en verhoogde 'procollageen-1 intact N-terminaal propeptide' met 23%, een niet-significant resultaat echter. Het propeptide zou een teken zijn dat de botopbouw toegenomen was. In het dijbeen was de botdichtheid hierdoor ook toegenomen. Begeleidend daalde het niveau van HbA1c, zelf het resultaat van glycatie. Het AGE-niveau in de huid gemeten met autofluorescentie daalde niet significant, maar er was wel een correlatie met de hoeveelheid AGE's gemeten in een botbiopsie.
De studietermijn bedroeg een jaar, alle deelnemers waren 65-plus. Niet-significantie was het gevolg van de hoge variabiliteit in de botmarker. Bij zwarte vrouwen bleek het effect afwezig te zijn, dus etniciteit speelt zeker een rol. Ook het type medicatie kan invloed gehad hebben op de resultaten.
Referentie:
Brossfield AV, McMahon DJ, Fernando J et al. The Effects of the AGE Inhibitor Pyridoxamine on Bone in Older Women with Type 2 Diabetes: a Randomized Clinical Trial. J Clin Endocrinol Metab. 2024 doi:10.1210/clinem/dgae700